martes, 1 de mayo de 2012

FOCUL.....EL FUEGO

Cum s-a facut focul,

de cind e cirja mitropolitului.

Dracul s-a apucat sa faca focul. Dumnezeu a mers cu un bat bortit de soc si, tot jucindu-se cu batul in foc, a intrat un carbune in bat; asa a avut si Dumnezeu foc. (De atunci batul acela e cirja mitropolitilor.) Dumnezeu a ascuns focul sau in piatra, iara focul Dracului s-a stins. Dracul a inceput a-l invinui pe Dumnezeu ca i-a furat focul....,,Prostule!, ii zice Dumnezeu, nu-mi trebuie mie focul tau, ca am foc si in piatra.” Si lovind doua pietre, au sarit scintei: « Uita-te cit de graba fac eu foc !,, Atunci Dracul a ramas pe jos. ,,Tot mai mare dar esti tu decit mine!”, a zis El lui Dumnezeu.
Ioan Pisarciuc, Rosa
Datinele si credintele poporului roman
Niculita-Voronca, Elena
Como se hizo el fuego, de cuando es el bastón del obispo. El Diablo se puso a hacer el fuego. Dios se acerco con su cayado de saúco y con el jugándose en el fuego, entro en el un carbón; así y Dios tuvo el fuego. (De entonces esa vara es el cayado del obispo). Dios escondió su fuego en piedra, pero el fuego del Diablo se apagó. El diablo empezó a culpar a Dios que le había robado el fuego….. Tonto le dijo Dios, yo no necesito de tu fuego, que yo tengo el fuego hasta en piedra. “, y golpeando dos piedras saltaron las chispas: “Fíjate cuan rápido he hecho yo fuego”, entonces el diablo quedo de una pieza y le dijo a Dios: “De todas maneras tu eres mas grande que yo”

Cum dorm acum de mult pierdute
sub vreascurile stinse-a vetrii
Poveştile-nşirate seara
De-atâtea cuscre şi cumetri;
Cum tremură cenuşa aspră,
Ce-nfioraţi îmi par cărbunii
De vraja care-o mai păstrară
Din câte povesteau străbunii...
Casa noastră - Octavian Goga
(strofa a treia)
Como duermen ahora de hace tiempo perdidas
debajo de la chamizas apagadas del fogón
las historias hilvanadas en las noches
de tantas  consuegras  y comadres;
como tiembla la áspera ceniza
que espantosos me parecen los carbones
por las magias que aún guardan
de tanto que contaban los mayores de antes….    

Cărbunii când ţi-or arde-n vatră
În seri de ani târzii şi goi,
Tu stând la lespedea de piatră
Să te gândeşti c-am ars şi noi...
Cuando en el fogón ardan tus carbones
en tus noches de años tardíos y vacíos
tu sentado en tu asiento de piedra
pensarás que nosotros también hemos ardido..
Iar când din ochii de jăratic
Vor tresări scântei-scântei,
Să ştii că visul meu sălbatic
S-a mai aprins o dată-n ei.

Cărbunii - Octavian Goga 

Y cuando de tus ojos ardientes
salten chispas y chispas,
sabrás que mi sueño salvaje
se prendió una vez más en ellos

No hay comentarios:

Publicar un comentario